Tonio Kröger - Thomas Mann

"İki dünya arasındayım. Her ikisinde de rahat edemiyorum. Bu yüzden işim zor. Siz sanatçılar benim bir burjuva olduğumu söylüyorsunuz, burjuvalarsa beni tutuklamaya kalkıştı... hangisi beni daha çok incitti bilemiyorum. Burjuvalar aptal; ama güzelliğin hayranları olan sizler, benim ağırkanlı olduğumu, özlemlerim olmadığını söyleyenler, hiçbir özlemim sıradanlığın hazlarından daha tatlı ve dokunaklı olmadığını savunan bir sanatçılık anlayışı da olduğunu unutmamalısınız; hem kökeni ve kaderi itibarıyla öylesine derin ki bu sanatçılık anlayışı..."

"Fakat Tonio Kröger daha bir hayli zaman soğuyan mihrabın önünde durdu, yeryüzünde sadakatin mümkün olmadığını hayret ve hayal kırıklığı içinde gördü, sonra omuzlarını silkti ve yoluna devam etti." 

"Beş dakika önce şuracıkta bir meslektaşa rastladım, hikayeci Adalbert'e. "İlkbahara lanet olsun" dedi bana haşin edasıyla. "Mevsimlerin en kötüsü, öyle de kalacak." "Biraz eşince büsbütün bayağı ve bir işe yaramaz oldukları meydana çıkan yersiz duygu sizi rahatsız ederken ve bütün kanınız uygunsuz bir biçimde karıncalanırken makul bir fikir kavrayabilir misiniz, ufacık bir nükte yapmak, ufacık bir tesir elde etmek için sükunetle çalışabilir misiniz, Kröger? Ben kendi payıma kahveye gidiyorum. O, mevsim değişmelerinden müteessir olmayan, tarafsız bir mıntıkadır. Görüyorsunuz, kahve edebiyatın elalemden uzak ve yüksek bir katıdır, orada insana ancak asil fikirler gelebilir." Ve kahveye gitti, belki ben de onunla birlikte gitseydim, daha iyi ederdim. "

"Edebiyat bir ilham değildir, o bir lanettir."

"Unuttum mu sizleri?" dedi kendi kendine, "hayır asla! Unutmadım, ne seni Hans, ne de seni sarışın Inge! Sizin için çalışıyorum ben, alkışları işitirken, yan gözle etrafıma bakıyorum, sizin de katıldığınızı görmek için.. Don Carlos'u okudun mu  şimdi Hans Hansen, bahçenizin kapısı önünde vadettiğin gibi? Okuma onu! Bunu senden istemiyorum artık. Yalnız olduğu için ağlayan o kraldan sana ne? Parlak gözlerini şiirlerin ve melankolik fikirlerin üstünde bulandırma ve soldurma..."


Thomas Mann - Tonio Kröger